Διαδικτυακές αφίσες λόγου με αφορμή τα ρατσιστικά περιστατικά στην Ερέτρια και αλλού για την εγκατάσταση μεταναστ(ρι)ών σε τοπικές ξενοδοχειακές μονάδες.
Το κείμενο:
ΚΑΘΕ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ
Την Κυριακή 1η Νοεμβρίου, ένα συνοθύλευμα από ανθρώπους της δημοτικής αρχής και μια ολιγάριθμη ομάδα κατοίκων της Ερέτριας και της ευρύτερης περιοχής συγκεντρώθηκαν στην εθνική οδό Χαλκίδας – Λέπουρων, αποκλίζοντας την συμβολικά, διαμαρτυρόμενοι για την άφιξη μεταναστ(ρι)ών σε τοπικό ξενοδοχείο. Στη συνέχεια μετακινήθηκαν έξω από το εν λόγω ξενοδοχείο διαχέοντας το ρατσιστικό τους δηλητήριο με συνθήματα και φωνές απέναντι στην εγκατάσταση των μεταναστ(ρι)ών. Παράλληλα, ο δήμαρχος Ερέτριας, Ιωάννης Δημητρόπουλος εξέδιδε επίσημη ανακοίνωση αναφερόμενος σε «ικανό αριθμό μεταναστών» και «αναστάτωση της τοπικής κοινωνίας εν μέσω πανδημίας» (sic) συμπληρώνοντας με τον τρόπο του το καρέ των τοπικών ρατσιστικών αντανακλαστικών.Το συγκεκριμένο έργο δεν το βλέπουμε για πρώτη φορά. Κάθε φθινόπωρο, τα τελευταία χρόνια, παρατηρούμε ως κομμάτι της κρατικής διαχείρισης των μεταναστ(ρι)ών, την μετακίνηση τους σε ανεκμετάλλευτες ξενοδοχειακές μονάδες και τουριστικές εγκαταστάσεις (π.χ. κάμπινγκ, μπάνγκαλοζ) σε περιοχές της εϋβοικής και όχι μόνο επικράτειας. Ξενοδοχεία τα οποία έχουν ολοκληρώσει τον οικονομικό τους κύκλο από τον τουρισμό, με τους ιδιοκτήτες τους να διεκδικούν πλέον κρατικό χρήμα, επιστρατεύοντας οικειοθελώς και σε άψογη συνεργασία με την εκάστοτε κυβέρνηση, τις ιδιοκτησίες τους για την εγκατάσταση μετναστ(ρι)ών, προωθούμενων από τα κέντρα κράτησης. Παρατηρούμε παράλληλα όμως και μια όλως τυχαία κινητικότητα από κομμάτια του ντόπιου πληθυσμού, με ρατσιστικά αντανακλαστικά, μέσα από νεοσύσταστες επιτροπές και φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης. Το πρόσφατο παράδειγμα των Καμένων Βούρλων καθώς και το παράδειγμα εγκατάστασης μεταναστ(ρι)ών σε ξενοδοχειακή μονάδα στην Αμάρυνθο με τις ανάλογες αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας, καταδεικνύουν αυτήν την κινητικότητα που ενσαρκώνεται σε πορείες διαμαρτυρίας, αποκλεισμούς δρόμων, επιθέσεις μέχρι και πογκρόμ απέναντι στους/στις μετανάστ(ρι)ες που φτάνουν στις περιοχές μας. Γινόμαστε παρατηρητές και παρατηρήτριες περιστατικών που συγκαλύπτονται ή ακόμα και στηρίζονται από τοπικά media. Περιστατικά όπως αυτά στην Ερέτρια, την πόλη της Χαλκίδας μέχρι και το μικρό χωριό της Αγίας Άννας, με τον κυρίαρχο λόγο να μιλάει για δίκαιες αντιδράσεις. Όπως μπορεί να γίνει αντιληπτό, το πρόβλημα με τον ρατσιστικό οχετό στις περιοχές μας δεν περιορίζεται σε μια μονοληθική ιδεολογική προσέγγιση του ρατσιμού ως τέτοια, αλλά προεκτείνεται από την διαχείριση των μεταναστ(ρι)ών από το κράτος και καταλήγει στα ίδια τα υλικά συμφέροντα των ντόπιων. Το κάθε αφεντικό που διαμαρτύρεται για την άφιξη μεταναστ(ρι)ών στην περιοχή του, δεν επιτελεί απλώς την μικροαστική και ρατσιστική ιδεολογία του, η οποία έχει διαχυθεί στον κοινωνικό ιστό από το κράτος με τις μεθόδους διαχείρισης του και των μηχανισμών του (μμε, σχολείο, πανεπιστήμιο), αλλά γνωρίζει πολύ καλά, στην εκάστοτε περίπτωση πως μπορεί να αποκομίσει ή όχι οικονομικό όφελος σε βάρος των ανθρώπων αυτών. Έτσι άλλωτε, οι ρατσιστές των χωριών μας θα διαμαρτύρονται έξω από τα ξενοδοχεία, εναντιωμένοι στην εγκατάσταση μεταναστ(ρι)ών, γιατί προφανώς ούτε αυτοί, ούτε οι θεσμικοί τους εκπρόσωποι θα έχουν πάρει κομμάτι από την κρατική πίτα και άλλωτε θα τους βλέπουμε να απασχολούν στα χωράφια τους, κάτω από άθλιες εργασιακές συνθήκες τους μετανάστες και τις μετανάστριες (ας πάμε μια βόλτα από χωράφια αφεντικών στην Β. Εύβοια), να τους πουλάνε μπουκαλάκια νερό για 2 ευρώ και να τους έχουν ως πελάτες και πελάτισσες στα μαγαζία τους. Παρατηρούμε επίσης, την αγαστή συνεργασία κράτους – του ίδιου κράτους που κάνει πλάτες σε διακινητές ανθρώπων, όπως στο πρόσφατο παράδειγμα 52 Κούρδων/ισσων που αφέθηκαν δίχως την συγκατάθεση τους στην Κάρυστο από το σκάφος που τους μετέφερε στην Ιταλία – και κεφαλαίου, με τις συμφωνίες που συμπτράτονται κάθε καλοκαίρι για τη φιλοξενία των μεταναστ(ρι)ών στα ξενοδοχεία που το φθινόπωρο μαραζώνουν στα απομεινάρια του τουριστικού κύματος που έχει παρέλθει. Αντιλαμβανόμαστε τις εν λόγω κινήσεις, ως μέρος της συνολικότερης κρατικής διαχείρισης των μεταναστ(ρι)ών, από τους εγκλεισμούς στα κέντρα κράτησης,την μη παροχή ασύλου και χαρτιών, τις επαναπροωθήσεις, τις δολοφονίες στα σύνορα και τις εκτοπίσεις των σκαφών στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο. Μια διαχείριση με μοναδικό στόχο την περεταίρω υποτίμηση της εργατικής τάξης, τη δημιουργία μιας δεξαμενής φθηνού εργατικού δυναμικού έτοιμου να προσφέρει στην οικονομική άνθιση της ελλάδας αλλά και την άντληση περεταίρω ευρωπαϊκού χρήματος στα ταμεία της χώρας.Εμείς από τη θέση μας, αντιλαμβανόμενοι/ες τα παραπάνω στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους μετανάστες και τις μετανάστριες που βιώνουν τον ρατσισμό σε όλες του τις εκφάνσεις και τοποθετούμαστε απέναντι από τους συντοπίτες μας που πατούν επί πτωμάτων για μερικά ευρώ και διασπείρουν με την παραμικρή ευκαιρία το ρατσιστικό τους μίσος.
ΜΕ ΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ/ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΜΑΖΙ, ΕΠΑΝΑΠΡΟΩΘΗΣΗ ΣΕ ΜΠΑΤΣΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑΖΙ
ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΑΔΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΓΕΜΑΤΕΣ ΜΕ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΕΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΥΒΟΙΑ
ΑΦΙΣΑ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΑΙΟΛΙΚΑ
Αφίσα που τοιχοκολλείται σε χωριά και πόλεις της Εύβοιας όπως στα Κόσκινα,στα Μεσοχώρια, στην Ερέτρια, στην Κύμη, στη Χαλκίδα, στη Σέτα, στα Ζάρκα και αλλού.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΑΙΟΛΙΚΑ
Μπροσούρα τετρασέλιδη που γράφτηκε και εκδόθηκε τον Ιούλιο του 2020 έπειτα από συναντήσεις και συζητήσεις της συλλογικότητας. Μοιράζεται στις γειτονιές των χωριών και πόλεων της Εύβοιας και όχι μόνο. Συναντηθήκαμε, ανταλλάξαμε ιδέες, εμπειρίες και βιώματα από τις καταστροφές που βιώνουμε στις περιοχές μας από τις εταιρίες πράσινης ενέργειας και τα ντόπια συμφέροντα. Έτσι αποφασίσαμε να συλλογικοποιήσουμε τον αγώνα μας και να οργανωθούμε από τα κάτω χωρίς διακρίσεις σε ανώτερους/ες και κατώτερους/ες.
Από τα πάρκα της μητρόπολης μέχρι τα
δάση της Εύβοιας στηρίζουµε τον
αγώνα υπεράσπισης των δηµόσιων χώρων, του φυσικού τοπίου, των
βουνών.
Αυτόνομη Συλλογικότητα Εύβοιας 