Ο εντεινόμενος λόγος γύρω από στατιστικές υπογονιμότητας και το ιδεολόγημα περί δημογραφικού προβλήματος, η απαγόρευση των αμβλώσεων και ο γενικότερος έλεγχος πάνω στα σώματα μας, είναι μόνο μερικές από τις πολιτικές που ανέκαθεν- ανάλογα με το αν η εθνική “ανα-παραγωγική μηχανή” βρίσκεται σε “κρίση”- τα κράτη τις επικαλούνται και τις κινητοποιούν με σκοπό την συνοχή της εθνικής ενότητας και αναπαραγωγής των χαρακτηριστικών της (ιδιοκτησία, οικογένεια, ήθοι, και άλλες μαλακίες).
Οι κρατικές αυτές πολιτικές εκτείνονται από τα εκπαιδευτικά βίντεο σε σχολεία για την “ημέρα του αγέννητου παιδιού” και τα συνέδρια των παπάδων, τις καμπάνιες για την συνεπιμέλεια και την αλλαγή στο νόμο μέχρι την προώθηση της πολιτικής για την ποινικοποίηση των αμβλώσεων. Το νέο Υπουργείο Κοινωνικης Συνοχής και Οικογένειας, δημιουργήθηκε για να λύσει όλα μας τα άγχη, φυσικά με γυναίκα υπουργό γιατί η οικογένεια, μα κυρίως η συνοχή της, είναι μια γυναικεία υπόθεση! Με προταγματική πολιτική την διάσωση της οικογένειας, την ενίσχυση νέων ετεροκανονικών ζευγαριών για την επιτέλεσή του ρόλου τους και προγραμμάτων όπως “νταντάδες στο σπίτι”, απαντάει στη νέα κρισάρα τους, το δημογραφικό πρόβλημα.
Νέοι έλληνες και ελληνίδες με κορμιά δυνατά και μυαλό ξυράφι εθνικής συνειδήσεως, θα αποτελούν το νέο εργατικό και πολεμικό δυναμικό. Φυσικά για να γίνει αυτή η αναπαραγωγή, εκτός από ελληνικές μήτρες χρειαζόμαστε και την συναισθηματική φροντίδα, το φαγητό, το ξεσκάτισμα, την φροντίδα των γηραιότερων, όπου οι νταντάδες εργάτριες και οι οικιακές βοηθοί είναι εκ φύσεως υποχρεωμένες να αναλάβουν αυτές τις θέσεις, με χαμηλούς μισθούς και πολύ συχνά ανασφάλιστες. Μα εννοείται θα βρίσκονται γυναίκες σε αυτές τις θέσεις, στην ανατροφή των ελληνόπουλων, γιατί αυτές έχουν τις μήτρες -άρα γεννούν- και ξέρουν όλα τα μυστικά: να είναι φροντιστικές και υπομονετικές, να ακούν κάθε μαλακία που αφορά το μεγάλωμα των μωρών, να είναι ενωτικές κ.α, με βάση τις θεωρίες στην αναπαραγωγική σφαίρα του κεφαλαίου και της συνεκτικότητας του έθνους-κράτους.
Μα γιατί να μην εμπιστευτούμε άλλη μια κρίση; Έτσι κι αλλιώς μας έχει αποδείξει ο κόσμος της εξουσίας πόσο νοιάζεται για την ζωή εν γένει, από τα κυκλώματα τράφικινγκ μέχρι τις δολοφονίες βρεφών στο αιγαίο και την μεσόγειο. Οι ζωές των καταπιεσμένων/ των “μη κανονικών”/ όσων δεν φέρουν την ταυτότητα του συν-πατριώτη και πολίτη είχαν πάντα μικρότερη αξία για το κράτος και το κεφάλαιο. Αυτά τα σώματα αποτελούν συχνά πεδίο εκπαίδευσης και εγγραφής νέων κατασταλτικών πολιτικών και ρητορικών μίσους.
Ενάντια στον συντηρητισμό και την θανατοπολιτική, την καταπάτηση της αυτοδιάθεσης των σωμάτων μας, εμείς στεκόμαστε η μια δίπλα στο άλλο και στήνουμε μαζί τις συλλογικές μας αντιστάσεις.
“Γεννάτε ελληνόπουλα γιατί χανόμαστε…”, μα πριν πανικοβληθούμε, προτείνουμε να διαβάσουμε μερικά μπροσουράκια και να οργανωθούμε σε πόλεις και χωριά:
Without apology: Τhe abortion struggle now, jenny brown, 2019
Επίσης σύντομα αυτή εδώ η μπροσούρα θα βρίσκεται στο στέκι του Ανάποδου Χαλκίδας:
ΓΚΕΙ, ΤΡΑΝΣ, ΛΕΣΒΙΕΣ, ΙΕΡΕΙΕΣ ΤΟΥ ΑΙΣΧΟΥΣ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΡΗΦΑΝΑ Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΙΣ-ΕΤΕΡΟΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΜΕ ΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ
Αυτόνομη Συλλογικότητα Εύβοιας 