Στις 3/8 πραγματοποιήσαμε μοίρασμα με συντρόφους και συντρόφισσες στην παλιά γέφυρα της Χαλκίδας για τα περιστατικά θανάτου διανομέα, γυναικοκτονίας και αυτοκτονίας στο Α.Τ Χαλκίδας, ενώ κρεμάσαμε πανό με σύνθημα: “Αν είσαι φτωχός, γυναίκα, ξένος σε τούτη τη γωνιά, ο θάνατος σε περιμένει και σου χαμογελά”. Παρά τις λιγοστές ρατσιστικές αντιδράσεις από θιγμένους άντρες ελληνάρες, το κλίμα ήταν θετικό με τον κόσμο να ανταποκρίνεται στο κείμενο και να ενδιαφέρεται να συζητήσει.
Το κείμενο:
Αν είσαι φτωχός, γυναίκα, ξένος σε τούτη τη γωνιά, ο θάνατος σε περιμένει και σου χαμογελά
Περιστατικό θανάτου διανομέα στη Χαλκίδα
Την Πέμπτη 20 Ιουλίου, 46χρονος άνδρας, ο Γιώργος Πατρινός, εξέπνευσε στο Γενικό Νοσοκομείο Χαλκίδας, έχοντας παρουσιάσει συμπτώματα θερμοπληξίας. Από την πρώτη στιγμή που η είδηση άρχισε να διαδίδεται στην ευρύτερη περιοχή και την υπόλοιπη επικράτεια, γινόταν αναφορά στο ότι ο άνδρας εργαζόταν ως διανομέας σε τοπική ψησταριά και υπέστη το επεισόδιο κατά τη διάρκεια της εργασίας του με ποδήλατο. Με το πέρας της ώρας, ακολούθησε ένα επικοινωνιακό ντόμινο με ασαφείς ανακοινώσεις. Αρχικά τοποθετήθηκε με δηλώσεις του – ότι δηλαδή ο εν λόγω άντρας δεν εργαζόταν ως διανομέας – ο πρόεδρος του Σωματείου Καταστηματαρχών Εστίασης-Αναψυχής και Ψυχαγωγίας Εύβοιας “Ξένιος Ζευς” – Βασίλης Ευθυμίου- πρόσωπο με στενές επαφές με επιχειρηματίες και υποψήφια δημοτικά στελέχη της περιοχής. Έπειτα ο πατέρας του 46χρονου άντρα βγήκε να υποστηρίξει το ίδιο, επιβεβαιώνοντας τον παραπάνω ισχυρισμό. Το Νοσοκομείο Χαλκίδας, ανακοινώνει δελτίο τύπου με τα αίτια θανάτου, που μας διαβεβαιώνει (μέσα σε μια παρένθεση) πως ο άντρας 46 ετών δεν είναι διανομέας και η ανακοίνωση φέρει την υπογραφή του διοικητή του νοσοκομείου Κωνσταντίνου Χροναίου. Παράλληλα, βέβαια, τόσο το Εργατικό Κέντρο Χαλκίδας, όσο και το Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων και Εργαζομένων Επισιτισμού Εύβοιας, αλλά και ντόπιοι/ες που γνωρίζαν τον 46χρονο, ανακοίνωναν πως ήταν γνωστό στην τοπική κοινωνία ότι ο άνδρας εργαζόταν χωρίς ασφάλιση, ακόμα και κάτω από συνθήκες καύσωνα, σε κατάστημα εστίασης. Και σιγά σιγά, όπως συμβαίνει σε κάθε μικρή κοινωνία που έχουμε μεγαλώσει, “κυκλοφορεί” πως όχι μόνο εργαζόταν ανασφάλιστος σε ένα αφεντικό, αλλά τον εκμεταλλεύονταν και άλλα αφεντικά ως “το παιδί των θελημάτων”. Kαι αυτό είναι κάτι που αναγκάζονται να επιλέξουν κυρίως τα “μη κανονικά” σώματα, άτομα με ειδικές ανάγκες και φτωχοί. Αυτά τα σώματα που κανείς δεν θα τα προσλάβει στην δουλειά και αν τα προσλάβει θα πρέπει να κυκλοφορούν στο πίσω μέρος του μαγαζιού και στο διάλειμμα να μην εμφανίζονται στην βιτρίνα, όπου υποτιμάται η εργασία τους ενώ πολλές φορές έχει τύχει να δεχθούν ρατσιστικές επιθέσεις για την σωματοδομή και τα χαρακτηριστικά τους. Είναι γνωστή, τουλάχιστον στα χωριά μας, αυτή η τακτική εργοδοτών που εξαγοράζουν την εργασία κερνώντας μια μπύρα ή ένα σουβλάκι, κερδίζοντας πάνω στις πλάτες των καταπιεσμένων. Η εκ των υστέρων παράθεση των γεγονότων και η εμπειρία μας, μας δείχνει πως τα αφεντικά είναι πάντα διατεθιμένα να τοποθετήσουν στη φαρέτρα τους ό,τι μέσο έχουν για να κουκουλώσουν τις αυθαιρεσίες τους, πιέζοντας ακόμα και νοσοκομεία ή την ίδια την οικογένεια του ανθρώπου στην κατεύθυνση της συσκότησης των πραγματικών γεγονότων.
Περιστατικό γυναικοκτονίας στην Αυλίδα Χαλκίδας
Την Πέμπτη 20/7 σημειώθηκε μια γυναικοκτονία στην περιοχή της Αυλίδας, στη Χαλκίδα. Τα τοπικά μέσα περιγράφουν το γεγονός ως “σοκαριστικό” κάνοντας λόγο για έναν 88χρονο που με κυνηγετική καραμπίνα σημαδεύει στο κεφάλι και σκοτώνει την 84χρονη σύζυγό του. Kαι στο πρόσωπο του γυναικοκτόνου συμπηκνώνονται όλα τα αφηγήματα της σεξιστικής- σις ετεροπατριαρχικής κοινωνίας. Το αφήγημα της ιδιοκτησίας της ζωής και της κυριαρχίας στα σώματα, είναι κάτι που δεν αναδεικνύεται μόνο από την επιτέλεση του φύλου του αλλά και από την ιδιότητά του ως κυνηγός. Το αφήγημα της ιεράρχησης της ζωής σε ικανά και ανίκανα σώματα, σε παραγωγικά και μη παραγωγικά, σε καταναλώσιμα και μη καταναλώσιμα, σε εμπορεύσιμα και μη, αναπαράγεται συνεχώς από αφεντικά, κυνηγούς και τον κόσμο της εξουσίας. Ακόμα και μετά την γυναικοκτονία τα σχόλια στα σόσιαλ μιντια το αποδεικνύουν, με άντρες να σχολιάζουν πως το σώμα της ήταν “άχρηστο”, πως “τα έζησε τα χρονάκια της” ή “τώρα το θυμήθηκε;” ενώ μας υπενθυμίζουν κάθε λεπτό πόσο σε εκτίμηση έχουν την ζωή. Σε μια συνθήκη όπου το κράτος προάγει τον αποκλεισμό απέναντι στα “αδύναμα”, μη κανονικά και μη χρήσιμα, προάγει τον θεσμό της αγίας οικογένειας που εντός της όλα επιτρέπονται, ο θάνατος θα αποτελεί κανονικότητα. Ζούμε καθημερινά την ελληνική εκδοχή της πατριαρχίας που θέλει τις θηλυκότητες χωρίς φωνή, κλεισμένες στο σπίτι, “φροντιστικές και καλόκαρδες να μαγειρεύουν στους αντρούληδες τους δουλευταράδες”, ειδάλλως είναι “αυτές που πρίζουν”, “οι τρελές” και “οι άχρηστες”.
Περιστατικό αυτοκτονίας αλβανού κρατούμενου στα κρατητήρια Χαλκίδας
Την Πέμπτη 20/7, κρατούμενος από την Αλβανία αυτοκτόνησε στα κρατητήρια του Α.Τ Χαλκίδας. Η αστυνομία, μετά από ένα κρεσέντο δολοφονιών σε καταδιώξεις εναντίον άοπλων ανθρώπων της κοινωνικής βάσης, και με το κράτος να την επιβραυέυει με 600 ευρώ εφάπαξ, πλέον περνά στους θανάτους μέσα στα κρατητήρια. Εκεί όπου το κράτος έχει απόλυτη ευθύνη στο να διασφαλίσει τη σωματική ακεραιότητα του κάθε κρατουμένου.Γενικότερα Είναι προφανές πως αν δεν αυτο-οργανώσουμε κοινότητες αγώνα σε κάθε πόλη ή χωριό ο θάνατος και η βία -ρατσιστική, πατριαρχική, ταξική- θα κατακλύζει όλο και περισσότερες πτυχές της ζωής μας. Αν δεν φέρουμε πάλι στο προσκήνιο την αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου και δεν την καταστήσουμε βασικό εργαλείο της κοινωνικής μας ύπαρξης, τότε το μόνο που θα μας μείνει είναι ο κανιβαλικός τρόπος επιβίωσης του να αποφύγουμε τη σφαίρα που θα καταλήγει στο διπλανό μας.
Εργατικές δολοφονίες,γυναικοκτονίες,και σφαίρες στο ψαχνό τον “πόλεμο” τον ζούμε κάθε μέρα εδώ
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Αυτόνομη Συλλογικότητα Εύβοιας
Σύντροφοι/ Συντρόφισσες
Αυτόνομη Συλλογικότητα Εύβοιας 